جیک جیک
حالا که میبینم از فشار درس و فولان آدم نابود میشه مثلا به آپای قبلم که مینگرم فاک د وات عجیبی در من میلوله :)))
خلاصه که رتبه اومده . و رفتن من به یونی ۶۰.۴۰ شده . و چه بمونم چه برم راضیم .
و اینکه و اینکه فی الواقع با مامانم قهرم .
راسش من از بیماری سخت جان فرسای کمال گرایی رنج میبرم طوری که با بی اعتماد بمفسی ادغام شده و طوری شده که اصلا وضعیت فعلیمو دوس ندارم و چنج می به هر قیمیتم .
و اما مامانم از کوچیک ترین ایده های منم استقبال نمیکنه .
و در آخر .
خدا منو ببین این زندگی رویای من نیس :/
و سینما رفتن هم کنسل شده . حالا مامانمم اونقد کلید و کینه ایه تو قهر که وا نمیده . حیف منو پدر نیس . دو دیقه بعد یادمون میره /: اینو پسرش واقعا کینه گسترن :|
ولی چیکار کنم به یه خودباوری و خوددوستی برسم که یکم ارزش قائل شم واسه خودم .
بی پول هم واقعا زندگی زهره .
