دمه صُبی .

شمال بارونه^-^ از ۱ ظهر تا الان بیدارم و دارم دریای آبی میبینم. یهو دیدم صدا شالاپ شالاپ میاد. دیدم باهرونه. بوی خاکم که نگم دیگه. من خیلی خرم که اینهمه چیزمیزای هیجان انگیزو ول کردم چسبیدم به رفتارِ چارتا احمق. 

واقعا حس خوبی دارم . 

هیجاناتِ سطحی :)))

لی مین هو قابلیت اینو داره با لبخندش دل صاب مردمو ببره و نیاره. پدسگگگگگ:((( نیگا آخه چقد لوس و مضحکه :(((  اگه فیلمای کره ای ِ دارای لی مین هو عم چیپه آیم سوووو چیییییپ :(( چیپول ترینم:((( مینننن هوووو:((

چمدونم بابا.

مرحله نوپرابلم رو میگذرونیم. و میخام روحیمو بازسازی کنم. واقعا وقتی روحیمو میبازم تر میزنم به موهام. چتریامو کوتا کردم شبی توله سگ شدم :))) حالا ازینا گذشته چقد بزرگش میکنید یه مناسبت تخمیو. خب روزِ دختره که چی ؟ تا الان بیخیال بودما. اینقد زر زدین که منتظر تبریکم. دریغ از یه تبریکه عنی.

ببین گاد. من بات راه میام سر اون اهم اهم. ولی تو هم یکم روحیه درس خوندن بپاش روم دیگه :))

خلاصه که بریم برنامه بنویسیم واسه اجرا نکردن :)))

هارهور !‌ دختره ی سبک اراده :|

کاش نباشم.

مدام دارم به حال بهم زن بودنِ شخصیتم فک میکنم. نه مثبت گرا. نه کنترل شده. 

کاملا یه اسبه پرخاشگر.

گریم نمیاد ولی درونی زارترینم.

از خودم متنفرم.

shitty life.

نفرت و کینه کلِ من شده. خستم واقعا. منفور تر از من خودمم. کاش مث باقی قدرت ول کردن و ساده گذشتن داشتم. یه بازندم. یکی که آویزونِ عواملِ بیرونیه. کل احساساتش به اونا بستگی داره. اراده ناچیز.اعتمادبنفس ناچیزتر. حس میکنم کل زندگیمو باختم. کنکورهم که نتونسم و وقتی به سال بعد فک میکنم  با این روحِ خسته  و داغون تر از قبل شک میکنم به موندنم.

بغض دارم.

همه خوب میتونن بعد هر اتفاقی خودشونو جموجور کنن. موفق شن.فراموش کنن. 

منِ احمق..

 واقعا از حرف پرم. هیچ کسم باقی نذاشم واسه این روزام. 

خستم از نوشتن.فقط یکی با کلی حسای گوه مچاله شده تو خودش. و هیچ اتفاق خوبی انتظارشو نمیکشه.

چاردهُمیش.

یه سری جذابیت ها از نزدیک خاصیتشونو از دس میدن. حتی من . قبول دارم که وقتی با یکی احساس ِ صمیمیت میکنم جوری چسناله هام پیاپی شرو میشه که طرف زده میشه:)))البته خب از یه پشت کنکوری انتظار هپی لایف طوری فور اوری تایم ندارین که قاعدتا. اما خب وجه قشنگی نداره یکی و حتی به عنوان دوستِ معمولی بپذیرید و بعد بخاطر موجِ منفی دادن و خودخواهی مطلق نظرتون عوض شه. 

سیزدهُمین.

بیشتر بندباز ها موقعی میمیرن که دارن میرسن.

اونا فکر میکنن رسیدن اما هنوز روی کابل هستن.

اگه سه قدم واسه رسیدن داشته باشی و اون قدمها رو مغرورانه برداری ٬ اگه فکر کنی شکست ناپذیری.

خواهی مرد.

+ قسمتی از the walk.

دوازدهُمیش

فیلم ینی این.

واقعا درگیر شدن و فراموش کردنِ روزمرگیامو حس کردم . ترس از ارتفاع قشنگ ملموس بود برام :))). واقعا واقعا عالی بود .

The walk

ظاهرا ملومه امروزم درس پَر. چون قراره برم بازار و یه سری چیزمیز بخرم . واقعا کاش خاله هام فرهنگه دوری و دوستیُ  داشتن. ینی خب بذارید یروز نبینیمتون :))) به تو خونه موندن اعتقادی ندارن .:))

دهُمیش.

رغبت چندانی واسه دیدن ادامش ندارم.  واقعا چیزایی که جذبم کنه انگشت شمار شده.  ازینا جالب تر من دوباره تنهام و این تنهایی برام کلافه کننده نیس. هیچوقت نبود البته. فقط تو فشارای روانی تصمیماتِ تخمیم زیاده .

خیلی خوبه این آرامش.  دیگه که جوری سینگل باشید که هر  این رلی با دیدنتون برا یه لحظه هم که شده مردد شه تو رابطه :)))

نهمیش.

شاید باورتون نشه اما به پیشنهاد تسی رو آوردم به سریال ِ کره ای . اما خب بحثِ لی مین هو جداس. دریای آبی. تخیلی هم هس. کلی موردِ علاقه. روحیاتمم در همین حد ظریفه فلن :)))